Uczniowie klasy 8b w myśl hasła „Malarstwo jest milczącą poezją, a poezja – mówiącym malarstwem” zajmowali się na lekcjach języka polskiego korespondencją sztuk: poezji i malarstwa. Inspirując się obrazami Chełmońskiego, Vermeera, Hoppera i Hedy, układali wiersze pięciu zmysłów. A Kinga Kaziuk przedstawiła żywy obraz pt. „Mleczarka” Jana Vermeera.
Oto efekty ich pracy:
Gabriela Kowalczyk
Obraz Chełmońskiego
Widzę piękną, zieloną łąkę,
Chłopca spoglądającego w niebo
I mężczyznę patrzącego w górę.
Widzę zaciekawienie na twarzach.
Słyszę odgłosy ptaków na niebie.
Słyszę lekki powiew wiatru.
Słyszę głos zwierząt w oddali.
Słyszę ludzi i odgłosy dzieci.
Czuję zapach mojego domu.
Zapach wsi i łąki.
Czuję zapach spokoju i wolności.
Czuję szczęście.
Dotykam miękkiej trawy pod stopami.
Dotykam wszystkich kwiatów na łące.
Dotykam brzuchatych chmur
jakby były na wyciagnięcie ręki.
Dotykam lecących ptaków,
czując wdzięczność.
Czuję smak ulubionego ciasta, bo jestem
blisko domu.
Czuję smak wolności i wewnętrznego spokoju.
Czuję smak słodyczy polnych kwiatów.
Natalia Stańczyk, Kinga Kaziuk, Stanisław Marciniszko, Oskar Krowiacz
Natura budzi się do życia
Widzę stado bocianów
i kwiaty na łące,
jak motyle wyglądające
Och! Jak pięknie.
Słyszę odgłosy wiejskie:
muu! ćwir, ćwir! huk, puk!
Bociany po zimie
przylatują z powrotem do siebie.
Czuję zapach domu mojego,
jak świeża trawa pachnącego.
Zapach ten przypomina mi
o latach spędzonych z rodziną.
Dotykam dłoni taty mojego.
Jak to jest patrzeć oczami dorosłego?
Dotyk trawy pod stopami
sprawia, że natura do mnie przemawia.
Czuję smak wczesnej wiosny,
która napełnia mnie radością.
I tym samym mam ochotę
zostać tu na zawsze.
