Dęby Pamięci

Dęby Pamięci

przy ZSP nr 3 w Pleszewie

posadzone dla uhonorowania pamięci

por. TeodoraBanasiewicz i kpt. Jana Gibasiewicza

Dęby, które mówią …

Program KATYŃ … OCALIĆ OD ZAPOMNIENIA

Celem Programu KATYŃ…OCALIĆ ODZAPOMNIENIAjest upamiętnienie Ofiar Zbrodni Katyńskiej, a zarazem przywrócenie ich sylwetek zbiorowej pamięci narodu poprzez posadzenie 21857 DĘBÓW PAMIĘCI.Każdy DĄB upamiętnia konkretną osobę, która zginęła w Katyniu, Twerze, Charkowie lub Bykowni według zasady: jeden DĄB to jedno nazwisko.

Idea uczczenia Ofiar Zbrodni Katyńskiej poprzez posadzenieDĘBÓW PAMIĘCI zrodziła się w 2007 roku wśród uczniów SP nr 1 im. ppłk. M. Pisarka w Radzyminie.

13 kwietnia 2008 roku na Cmentarzu Poległych w Radzyminie posadzono 30 pierwszych   DEBÓW PAMIĘCI. 

Nasza szkoła również przystąpiła do Programu, który stwarza wspaniałą okazję do zaszczepienia młodemu pokoleniu pamięć o tragicznej historii Polski, widzianej przez pryzmat losów konkretnego człowieka i jego najbliższych.

DĘBY PAMIĘCI posadzone przez ZSP nr 3 w Pleszewie upamiętniają dwóch Bohaterów – Powstańców Wielkopolskich: porucznika Teodora Banasiewicza i kapitana Jana Gibasiewicza. 

IMIĘ I NAZWISKO BOHATERA: Jan Gibasiewicz
DATA I MIEJSCE URODZENIA: 08.12.1900, Krotoszyn
ZAWÓD: prawnik
MIEJSCE ŚMIERCI:Charków
KRÓTKI ŻYCIORYS BOHATERA:

Jan GIBASIEWICZ – ur. 8. 12. 1900 roku w Krotoszynie.

Od 1919 roku w Wojsku Polskim, powstaniec wielkopolski  w kompanii krotoszyńskiej, ukończył kurs w Szkole Podchorążych w Poznaniu. Został zwolniony do rezerwy w 1920 roku. Odbył ćwiczenia w 62.Pułku Piechoty (1927,1930, 1932) i 56. Pułku Piechoty (1934). Od lipca 1939 roku do zmobilizowania w ostatnich dniach sierpnia 1939 był wiceburmistrzem Krotoszyna. W 1939 roku służył  w Ośrodku Zapasowym 25. Dywizji Piechoty. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Wiceburmistrz Krotoszyna. Zamordowany w Charkowie w roku 1940. I Liceum Ogólnokształcące im. Hugona Kołłątaja w Krotoszynie, którego absolwentem był Jan Gibasiewicz.

Jan Gibasiewicz

Teodor Banasiewicz

IMIĘ I NAZWISKO BOHATERA: Teodor Banasiewicz
DATA I MIEJSCE URODZENIA: 08.11.1899, Sulmierzyce k. Ostrowa
ZAWÓD: urzędnik
MIEJSCE ŚMIERCI: Katyń

KRÓTKI ŻYCIORYS BOHATERA:

Teodor BANASIEWICZ – ur. 08.11.1899 roku w Sulmierzycach k. Ostrowa Wlkp. rodzinie Jana i Michaliny z Miazgów. Miał starszego brata Jana, który później był powstańcem wielkopolskim i ochotnikiem dwustuosobowej kampanii sulmierzyckiej.
Był chłopcem pogodnym, towarzyskim, uśmiechniętym i nastawionym optymistycznie do życia. Szybko zawierał znajomości i posiadał dobry kontakt z rówieśnikami. Od dziecka był bardzo aktywny i wysportowany,  co w późniejszym czasie przerodziło się w jego ukochane hobby – grę w tenisa.
Jego zainteresowania obejmowały także piłkę nożną. Jako zdeklarowany entuzjasta drużyny KS „ Ostrovia” nigdy nie opuścił żadnego meczu.
Absolwent Gimnazjum Kupieckiego w Ostrowie oraz Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w Poznaniu. Znał język niemiecki.
Teodor poszedł w ślady swojego starszego brata, podobnie jak on, zaciągnął się w szeregi sulmierzyckiej kompanii. Uczestnik wojny 1918 – 1921.  Powstaniec wielkopolskiwstąpił w szeregi regularnych wielkopolskich wojsk powstańczych, służył w szeregach szwadronu kulomiotów 15. Pułku Ułanów Poznańskich (przemianowanego  na 1. Pułk Ułanów Wielkopolskich), brał udział w wojnie polsko – radzieckiej 1920 r. na froncie litewsko – białoruskim. Z wojny wrócił w stopniu plutonowego.
Po ukończeniu szkoły pracował w sklepie bławatnym państwa Bielawnych. Później, od 1927 r. do sierpnia 1939 roku, pracował jako urzędnik w fabryce „ Wagon”. Był bardzo związany ze swoim zakładem pracy, dlatego śpiewał w kolejarskim chórze „ Echo”, reprezentował barwy drużyny tenisowej „KPW”, działał w kole Związku Urzędników Kolejowych RP. Pracował w charakterze asesora w dziale zaopatrzenia Warsztatów Głównych PKP w Ostrowie Wielkopolskim.
Był fanem piłki nożnej i w związku z tym w 1928 roku wszedł w skład zarządu klubu „ Ostrowia” i aż do 1939 r. był jego wiceprezesem. Teodor pasjonował się tenisem ziemnym. Triumfował na kortach w Ostrowie Wielkopolskim, Poznaniu i Bydgoszczy. Podczas rozgrywek sportowych w Ostrowie w 1931r. poznał tenisistkę reprezentującą barwy Ostrzeszowskiego Klubu Sportowego – Leokadię Gorgolewską. Ślub odbył się w kwietniu 1933r. w kościele parafialnym w Ostrzeszowie. Miał córki Zdzisławę i Marię.
Zmobilizowany do jednostki wojskowej w  Kielcach 28 sierpnia 1939 roku. Rodzina długo nie wiedziała, co dzieje się z Teodorem. Dopiero w grudniu 1939r. listonosz przyniósł list. Z listu dowiedzieli się, ze znajduje się w obozie sowieckim w Kozielsku.
W 1979 roku potwierdziły się podejrzenia córki  Zdzisławy, że jej ojciec zginął w Katyniu. Nazwisko swojego ojca   ujrzała na „ Liście katyńskiej” opracowanej przez Adama Muszyńskiego w 1949 roku,a wydanej  w Londynie w 1977 roku.
W 2007 roku awansowany na porucznika.
Zamordowany w Katyniu w 1940 roku.

Zdjęcia pochodzą ze zbiorów Muzeum Katyńskiego